Dag 7

Het is alweer onze laatste dag hier. Ik ben nog helemaal niet klaar om weg te gaan of om afscheid te nemen van mijn nieuwe vrienden. Vandaag heb ik een familie dag gehad. In de ochtend had mijn Indiase moeder, een professionele henna artiest uitgenodigd. We hebben toen samen naar verschillende designs gekeken, en de mooiste uitgekozen. Uiteindelijk heb ik een traditioneel design uitgekozen, op mn handpalmen en op de bovenkant van mijn hand. Het heeft ongeveer 2 uur geduurd, daarna moest ik nog ontbijten. De traditie is dat een bruid haar henna laat zetten en dat daarna alles voor haar wordt gedaan, dus ook het voeden van eten. Dit hebben ze bij mij ook gedaan. Het was in het begin een beetje ongemakkelijk, maar later merkte ik dat zij het helemaal niet erg vonden om te doen. Na de henna gingen we de laatste inkopen doen in Vashi. Op dit moment voelde mijn Indiase familie echt als mijn familie. Ik heb gezellig gewinkeld met Sharvari en Aishwarya, mijn Indiërs, Sharvaries zus, Maithili en haar ouders. Het was echt ontzettend gezellig. Na het winkelen zijn we met zijn alle gaan lunchen. Tijdens de lunch was er een belangrijke cricket wedstrijd dus daar hebben we ook even naar gekeken. Het was erg gaaf om te zien hoe gepassioneerd zij waren over cricket, net zo als hoe wij over voetbal kunnen zijn. Na de lunch zijn we naar huis gegaan, hier hebben we nog een aantal familie foto's gemaakt. We zijn naar het dak geweest van hun flat, meer dan 100 meter hoog. Het uitzicht was adembenemend! Na deze geweldige ervaring werd het tijd om de koffer in te pakken... Nou, koffer ingepakt nu op weg naar het afscheidsfeestje. We hebben met zijn alle gegeten en nog op een paar liedjes gedanst. De connectie die je op zo'n moment voelt is zo ontzettend bijzonder. Rond 21:30 vertrok iedereen naar het vliegveld, hier begon het echte afscheid. Iedereen de laatste knuffels geven... Al deze lieve Indiërs, we hebben met zijn alle zo'n speciale band opgebouwd. Een voor een rolde mijn tranen over mijn wangen, net zoals bij de rest van de groep. Het afscheid is zo moeilijk, je weet nooit zeker of je hen nog een keer zal zien. De laatste knuffels zijn uitgedeeld en nu is het toch echt tijd om te gaan. Ik mis ze nu al.

Het was een onvergetelijke ervaring.

Rachel


ZONDAG 1 OKTOBER
De nacht van zaterdag op zondag hebben we met z'n vieren geslapen. Dus Malavika, Srinitya, Lison en ik. Vandaag werden we pas om 10 uur wakker, want we mochten gelukkig een keer uitslapen. Daarna hebben we ontbeten. Als ontbij hadden we een soort deegballetje dat was gemaakt met graan en iets dat heel erg leek op pannekoeken. Na het ontbijt zijn we naar de 39e verdieping van het gebouw gegaan, om het uitzicht te bekijken. We konden super ver kijken en er was zelfs een zwembad op de top van het gebouw. Toen de foto's en filmpjes waren gemaakt gingen Malavika en Lison weer terug naar hun huis. Vervolgens heb ik even een uurtje geslapen omdat ik toch wel moe was. Daarna hebben de ouders van Srinitya allerlei dingen laten zien die ik eventueel ook zou kunnen kopen als souvernirs. Toen zijn we naar een winkelcentrum geweest. We gingen daar voor souvernirs kijken en uiteten bij een pizzeria. Toen we klaar waren met eten moest ik nog aan een bel rinkelen, om te laten weten dat ik het eten lekker vond.
Daarna hebben we ook nog in andere winkeltjes gekeken in het winkelcentrum. Daar heb ik de armbandjes gekocht. Er was daar wel een ander winkeltje met standbeeldjes van goden, maar daar was best wel duur. Dus toen zeiden de ouders van Srinitya dat we beter naar een kleiner winkeltje konden gaan, omdat het daar goedkoper zou zijn. Dus toen zijn we naar een ander heel klein winkeltje gereden dichtbij een markt. Daar was alles veel goedkoper en daar heb ik meer souvernirs gekocht. Toen de souvernirs waren gekocht zijn we weer naar huis gegaan. Toen was het al redelijk laat, dus werdt het tijd om mijn koffers alvast in te pakken. Toen dat klaar was, zijn we naar het huis van Janvi gegaan. Daar had ze eten geregeld en een soort afscheidsfeestje. We hebben daar kunnen eten en iedereen nog even kunnen zien, maar we moesten al weer vrij snel terug nasr het huis van Srinitya, om mijn koffers op te halen. Toen heb ik thuis nog snel wat gedronken met het zusje en de moeder van Srinitya. Nu werd het toch echt tijd om te gaan, dus zijn we naar het vliegveld in Mumbai gereden. Op weg naar huis.

~Ilvy van Loon~